İlk yağmurda ıslanabilmenin mutluluğu var içimde. Evet evet; dün akşam saatlerinde bebişi babasına satıp kendimi sokağa attım. Kafamdaki bir sürü işleri hallederken en güzeliydi yağmurun altında koşuşturmam.   Her ay her mevsim tabiî ki de güzeldir. Lakin benim en en ennnn sevdiğim gönlümün efendisi iki ay var ki ruhumu öpüp okşar adeta. Hali hazırda içindeyken ondan başlayalım. Ekim; sararıp solmuş yaprakların intihar ettiği, ya da yeniden doğmak uğrunda,  yeşil ile başlayan siyah ile sonlanan öykünün en anlamlısı Ekim. Tüm renk geçişlerinin tuvallere söz konusu olabileceği ve şımarık yağmurları, can sıkan garip havasıyla; Ekimmm!!! işte Ekimmmm!!!. Bir de Nisan; papatya baharıyla, can ısıtan güneşiyle, pazar tezgahlarını süsleyen yeşiliyle tazeler ruhumu.   Adeta beni yenileyen aylardır bu muhtelif aylar. Ekimde ölü hücrelerimden kurtulurken Nisanda can bulur yenilenirim. Hep bu aylarda hayata bakış açım, hayatı anlama derecem, sevgim, huzurum, bereketim artar. Saçma ama her şeye bir anlam yükler, olayları izler ve gülümserim.    Her mevsim harikulade. Haydi sizde en sevdiğiniz mevsimi ve ayı düşünün ve o aya mevsime teslim olun. Teslimiyet iyidir ruhu yeniler...