İnsan ruhu bazı zaman dilimlerinde asılı kalıyor. Zaten psikolojik sorunların besin kaynağı da yerli yerinde bırakamadığımız konular.   Yaşanmışları yaşanan yerde bırakırsanız ancak o zaman hafiflersiniz. Bu sayede sağlıklı, huzurlu ve mutlu bir insan olursunuz. Aslında takıntılarımızın, takıldığımız tüm meselelerin besin kaynağı kara kutumuz. Hani şu uçaklarda ve sanırım gemilerde de mevcut olan dayanıklı kayıt cihazı. Olayları kayda alan. Bizim de şu an ki yaşadığımız her kalıplaşmış sorun çocukluğumuzdaki kara kutudaki kötü kayıt. O kayıt üzerine kurulu hayatlarımız. Örneğin aşağılandıysanız (mesela şu çokbilmiş amcaların çarpım tablosu sorularını parmak sayısı kadar insanın önünde cevaplayamadıysanız). Eğitim bilimlerinden bi haber lise mezunu bir öğretmenden “bundan bir şey olmaz” lafını duyduysanız. Hatta cetvelle dayak yediyseniz, hatta densizin biri vermediği ödevden dolayı sizi dövdüyse ve daha nice saçmalıklar kara kutunuzda birikmişse ömrünüz bunların böyle olmadığını inkâr etmek için savaşarak geçer. Aileniz sizi kucaklayıp sevmediyse eğer; hep kendinizi birilerine sevdirme çabasında olursunuz. Hep “ben de varım, buradayım, fark edileyim” gayretiyle güçsüz düşersiniz. Sonrası bunalım, sonrası çöküntü, sonrası psikolog kapıları ve avuç avuç paralar-saçma sapan ilaçlar.   Bu kara kutuyu çöpe atmayın. Güzel anılar da var illaki. Kötü olayları sıfırlayın, silin, unutun. Çünkü hayat dünde olanlarla oyalanmak için çok basit bir yer. Çok ciddiye almayın olayları, olanları ve hatta olacak olanları...