Bir gece yarısı uyanışı gibiydi, saati dörtledik yine karanlığa göz kırparak. Sabaha üç kala uykular delik deşik. Kaçmayadursun uykular hevesler gibi! Getirmesi zor oluyor geri...   Hevesler ne heyecan verir oysa ilk başlarda. Paylaşılmayı sever hevesler ve paylaştıkça azalır çünkü insanlar azaltmayı çok sever. Cem Yılmaz`ın bir esprisi gibi hevesler; sen bir filme bir buçuk yılını verirsin yorumcuymuş yorumlar...  ''çok aceleye getirmişsin'' diye. Tabi kesinlikle bir buçuk yıl çok aceleye getirilmiş bir zaman dilimi:)  Tabi Cem Yılmaz gibi bir üstat bunu bir espriyle bozdurup harcayacak kadar profesyonel fakat bizler bu dengeyi günlük hayatta çokta sağlayamıyoruz. İlk çelmede takılı kalıp ne düşebiliyoruz ne kalkabiliyoruz. Sonrası tutuk bir zaman dilimi ve heves; orada bitiş çizgisiyle tanışıyor.    Bir arabanın kontrolü sizdedir ve her şey o ilk virajı alıncaya kadardır. Hayat zaten virajlardan ibarettir. En kritik anlarda bu son viraj dersin ama bilmezsin ki son viraj hayatın bittiği yerdedir.  Bitişe kadar yanına, canına kattıklarınla yeni virajlara girersin eğer ki yanındakiler hevesine hile yaparsa olan canındakilere olur. Kimsenin heveslerinizi kırmasına izin vermeyin. Hayat heveslerle can buluyor. Kalp bile kanı vücudu yaşatma hevesiyle pompalıyor.    Her şeyin ucu bir hevese bağlı bu yüzden heveslerinizi çok dağıtmayın!  eksiltirler...  Eksik heves son alınan viraj gibidir. Yanındakileri değil canındakileri sonlandırır...