Pamuklara sarılıyor, sarıyoruz. O kadar narin, çıt kırıldım, hassas büyütülüyoruz ki en ufak sendelemede yerlere yığılıyoruz.   Kalk ayağa! Silkelen, güçlen. Şişir göğsünü, al nefesini. Biliyor musun nefesi bile yarım çekiyoruz ciğerlerimize. Psikolojik vakalar artıyor, ilaç kullanımları, buhran bireyler. Bunların sebebi kuş tüylerinde yetiştirilmiş bireyler. Savaşmıyoruz. Hemen yenilgi ya da kolay kazanım istiyoruz. Neden! Annemiz dökmesin diye ağzımıza tuttu yemeklerimizi, kirlenmesin diye sokağa bile çıkarmadı. Ağlamasın diye isteklere sınır koymadı. Güçlü doğar aslen insanoğlu. O gücü silip süpüren yanlış ortamlardır.   Şimdilerde kadınlarının kale gibi güçlü olduğu bir coğrafyada yaşam sürmekteyim. İnşallah buralardan gitmeden o güçten ve sıcaklıktan bende nasibimi alırım. Yoksa yazık olur geçen zamana. Ve kendi memleketimin kadınlarının da efeler gibi başının dimdik olmasını ve buna yakışır evlatlar yetiştirmesini temenni ediyorum...