Düşümüzde Mescid-i Aksa´yı Gördük
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnını koydum
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu Gözlerim yollarda bekler dururum
Nerde kardeşlerim diyordu bir ses
İlk Kıblesi benim ulu Nebi´nin
Unuttu mu bunu acaba herkes Burak dolanırdı yörelerimde
Mi´raca yol veren hız üssü idim
Bellidir kutsallığım şehir ismimden
Her yana nur saçan bir kürsü idim Hani o günler ki binlerce mü´min
Tek yürek halinde bana koşardı
Hemşehrim nebi´ler yüzü hürmetine
Cevaba erişen dualar vardı Şimdi kimsecikler varmaz yanıma
Mü´minde yoksunum tek ve tenhayım
Rüzgarlar silemez gözyaşlarımı
Çöllerde kayıp bir yetim vâhayım Mescid-i Aksa´yı gördüm düşümde
Götür müslümana selam diyordu
Dayanamıyorum bu ayrılığa
Kucaklasın beni İslâm diyordu Mehmet Akif İnan